Η σωματική άσκηση «ασπίδα» κατά του Αλτσχάιμερ

Τρεις νέες έρευνες έρχονται να ενισχύσουν την πεποίθηση των επιστημόνων ότι η σωματική άσκηση παρέχει σε ένα βαθμό προστασία του εγκεφάλου από την απώλεια μνήμης και τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η πρώτη μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ στις ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι όσοι περπατούν με μέτριο ρυθμό τρεις φορές την εβδομάδα επί ένα χρόνο, αυξάνουν το μέγεθος της περιοχής του εγκεφάλου που εμπλέκεται στη διαδικασία της μνήμης. Οι Αμερικανοί ερευνητές χώρισαν σε δύο ομάδες 120 ηλικιωμένους που έκαναν καθιστική ζωή. Η πρώτη ομάδα έκανε αεροβική άσκηση περπατώντας επί 30 έως 40 λεπτά τρεις φορές εβδομαδιαίως, ενώ η δεύτερη ομάδα έκανε άλλου τύπου σωματική άσκηση (διατάσεις, ενδυνάμωσης κ.α.).

Μετά από ένα χρόνο, η απεικόνιση του εγκεφάλου των εθελοντών έδειξε ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου, που παίζει κεντρικό ρόλο στην μνήμη, είχε αυξηθεί 2% κατά μέσο όρο στην πρώτη ομάδα που έκανε περπάτημα, ενώ αντίθετα στη δεύτερη ομάδα το μέγεθος του ιππόκαμπου είχε μειωθεί κατά 1,5%. Μετά την ηλικία των 50 - 55 ετών, οι άνθρωποι χάνουν περίπου το 1% του όγκου του εγκεφάλου τους κάθε χρόνο, ενώ ειδικότερα η συρρίκνωση του ιππόκαμπου μπορεί να αποτελεί πρόωρη ένδειξη για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Όπως είπε ο αμερικανός ερευνητής, η νέα μελέτη δείχνει ότι ο ιππόκαμπος, αυξομειώνοντάς το μέγεθός του, παραμένει πολύ εύπλαστος ακόμα και στους ηλικιωμένους. «Μπορούμε όχι μόνο να σταματήσουμε τη συρρίκνωσή του, αλλά ακόμα και να αυξήσουμε το μέγεθος του εγκεφάλου σε σχετικά σύντομο χρόνο, μόνο με σωματική άσκηση ενός έτους», τόνισαν οι ερευνητές.

Πάντως και οι δύο ομάδες εθελοντών, τόσο όσοι έκαναν αεροβική άσκηση (περπάτημα), όσο και αυτοί που έκαναν άλλου είδους ασκήσεις, τα κατάφεραν καλύτερα στα μνημονικά και άλλα νοητικά τεστ μετά από ένα χρόνο άσκησης. Αυτό, κατά τους ερευνητές, περιπλέκει τα πράγματα, επειδή αφενός ανακύπτει το ερώτημα πώς ακριβώς σχετίζεται το μέγεθος του εγκεφάλου με την μνήμη, αφετέρου τίθεται το ζήτημα αν οι διαφορετικές μορφές άσκησης επηρεάζουν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου.

Στη δεύτερη μελέτη, ερευνητές από τα Πανεπιστήμια της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά και του Ιλινόις στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες ηλικίας 70 - 80 ετών με ήπια συμπτώματα άνοιας, οι οποίες έκαναν βαράκια δύο φορές την εβδομάδα, μετά από έξι μήνες εμφάνισαν βελτιωμένες επιδόσεις στα μνημονικά και λοιπά νοητικά τεστ. Μία δεύτερη ομάδα γυναικών που έκαναν αεροβική άσκηση (περπάτημα) και μία τρίτη ομάδα που έκαναν ασκήσεις ισορροπίας, επίσης δύο φορές εβδομαδιαίως και επί έξι μήνες, εμφάνισαν μικρότερη νοητική βελτίωση.

Η τρίτη μελέτη από ερευνητές του ιαπωνικού Εθνικού Κέντρου Γηριατρικής και Γεροντολογίας έδειξε επίσης ότι οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας βελτιώνουν την μνήμη. Αν και οι τρεις ξεχωριστές μελέτες δεν καταλήγουν ακριβώς στα ίδια συμπεράσματα, όσον αφορά το ποια μορφή άσκησης είναι η πιο ωφέλιμη για τον εγκέφαλο, ο κοινός παρονομαστής τους είναι ότι γενικότερα η σωματική άσκηση κάνει καλό στο νου των ηλικιωμένων και ειδικότερα στη μνήμη τους. Πέρα από την μείωση του πάχους και την καταπολέμηση των χρόνιων φλεγμονών στον οργανισμό, η σωματική άσκηση, όπως ανέφεραν οι ερευνητές, συνδέεται με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής και με την μείωση του κινδύνου για άνοια και Αλτσχάιμερ. «Φαίνεται πως υπάρχει μια πολύ άμεση σχέση ανάμεσα στη σωματική δραστηριότητα και στην υγεία του εγκεφάλου», τόνισαν.

Περισσότερες ειδήσεις: http://lpyrgos.blogspot.com

Τα παιδιά… προστατεύουν τους γονείς από τη γρίπη!

Οι γονείς μπορεί να κολλάνε συχνά ιούς και άλλα μικρόβια από τα παιδιά τους, παρόλα αυτά τελικά οι ίδιοι αρρωσταίνουν πιο δύσκολα, σε σχέση με όσους ενήλικους δεν έχουν παιδιά, σύμφωνα τουλάχιστον με μία νέα έρευνα επιστημόνων από τις ΗΠΑ.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon της Πενσιλβάνια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό Psychosomatic Medicine, μελέτησαν περίπου 800 εθελοντές ηλικίας 18 έως 55 ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γονείς είναι γενικά πιο ανθεκτικοί στα κρυολογήματα και τη γρίπη.

Οι επιστήμονες εισήγαγαν ένα ιό της γρίπης ή ένα ρινοϊό του κρυολογήματος στη μύτη των εθελοντών και παρακολούθησαν ποίοι αρρώστησαν και πόσο. Όπως διαπίστωσαν, κατά μέσο όρο οι γονείς ήσαν 48% λιγότερο πιθανό να αρρωστήσουν, σε σχέση με όσους δεν είχαν παιδιά. Μάλιστα, όσα περισσότερα παιδιά έχει μία οικογένεια, τόσο πιο προστατευμένοι φαίνεται να είναι οι γονείς τους από τέτοιες ασθένειες. Η προστασία αυτή διαρκεί ακόμα και όταν πια τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει από το σπίτι. Οι γονείς που ζούσαν πια μόνοι τους, είχαν 27% λιγότερες πιθανότητες να κολλήσουν κάποιο ιό, σε σχέση με όσους ποτέ δεν υπήρξαν γονείς.

Όμως το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι το επίπεδο των αντισωμάτων στο αίμα των γονιών και όσων δεν έχουν παιδιά, είναι γενικά παρόμοιο, οπότε τίθεται το ερώτημα: ποιος είναι ο παράγων που δρα προστατευτικά στην περίπτωση των γονιών;

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η εξήγηση ανάγεται μάλλον στο επίπεδο της ψυχολογίας και της ψυχοσωματικής υγείας, καθώς οι γονείς νιώθουν συνήθως πιο ευτυχισμένοι από τη ζωή τους και λιγότερο αγχωμένοι, με συνέπεια το ανοσοποιητικό σύστημά τους να είναι πιο ανθεκτικό. Εκτός, βέβαια, και οι γονείς δεν αρρωσταίνουν τόσο συχνά, πολύ απλά επειδή δεν έχουν χρόνο εξαιτίας των παιδιών τους!

Περισσότερες ειδήσεις: http://lpyrgos.blogspot.com